تشخیص کودکان دارای اوتیسم از 18 ماهگی/ پیشگیری از اختلالات طیف اوتیسم با استفاده از غربالگری 

اختلال اوتیسم، یکی از پیچیده ترین اختلالات عصبی است که بر نحوه تعامل، یادگیری و رفتار افراد تأثیر می گذارد؛ علت دقیق آن هنوز مشخص نیست، اما عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز آن نقش دارند.

- اختلال اوتیسم، یکی از پیچیده ترین اختلالات عصبی است که بر نحوه تعامل، یادگیری و رفتار افراد تأثیر می گذارد؛ علت دقیق آن هنوز مشخص نیست، اما عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز آن نقش دارند.

 اگرچه اوتیسم قابل درمان نیست، اما با مداخلات درمانی می توان علائم آن را بهبود بخشید و کیفیت زندگی فرد را افزایش داد.

درمان های رایج شامل رفتاردرمانی، گفتاردرمانی، کاردرمانی و در برخی موارد، دارو درمانی است.

به گزارش ایسنا، کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است علائمی مانند مشکل در برقراری ارتباط چشمی، عدم پاسخ به نام، مشکلات در درک زبان بدن و بیان احساسات، دشواری در ایجاد و حفظ دوستی ها، عدم علاقه به بازی های گروهی و رفتارهای تکراری مانند تکان دادن دست ها یا اصرار بر روال های خاص را از خود نشان دهند.

علائم اوتیسم معمولاً در اوایل کودکی، بین 12 تا 24 ماهگی مشهود است.

سابقه خانوادگی، جهش های ژنتیکی، فرزندآوری در سنین بالا، وزن کم هنگام تولد، قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی، سابقه عفونت های ویروسی و قرار گرفتن جنین در معرض داروهای والپروییک اسید یا تالی�